نکات آموزشی

تفاوت دوربین مداربسته های IP و AHD
دوربین‌های IP و AHD دو نوع دوربین مداربسته با تکنولوژی‌های متفاوت هستند. دوربین‌های IP از طریق شبکه‌های دیجیتال و اینترنت تصاویر را انتقال می‌دهند، در حالی که دوربین‌های AHD تصاویر را به صورت آنالوگ از طریق کابل کواکسیال به دستگاه ضبط (DVR) منتقل می‌کنند. دوربین‌های IP معمولاً کیفیت تصویر بالاتری دارند و امکانات هوشمند بیشتری را ارائه می‌دهند، اما قیمت بالاتری نیز دارند. 
 
تفاوت‌های اصلی:
  • روش انتقال تصویر:
    دوربین‌های IP از طریق کابل شبکه (LAN/Wi-Fi) و دوربین‌های AHD از طریق کابل کواکسیال تصاویر را منتقل می‌کنند. 
     
  • کیفیت تصویر:
    دوربین‌های IP معمولاً کیفیت تصویر بهتری (رزولوشن بالاتر و جزئیات بیشتر) نسبت به دوربین‌های AHD ارائه می‌دهند. 
     
  • نصب و راه اندازی:
    نصب دوربین‌های AHD به دلیل استفاده از کابل‌های کواکسیال ساده‌تر است، در حالی که دوربین‌های IP نیاز به پیکربندی شبکه دارند. 
     
  • قیمت:
    دوربین‌های IP به طور کلی گران‌تر از دوربین‌های AHD هستند. 
     
  • امکانات:
    دوربین‌های IP معمولاً امکانات هوشمندتری مانند تجزیه و تحلیل تصویر، تشخیص چهره، و قابلیت‌های POE (انتقال برق و دیتا از طریق یک کابل) را ارائه می‌دهند. 
     
  • دستگاه ضبط:
    برای دوربین‌های IP از دستگاه NVR (Network Video Recorder) و برای دوربین‌های AHD از دستگاه DVR (Digital Video Recorder) استفاده می‌شود. 
     
  • برد انتقال تصویر:
    دوربین‌های AHD می‌توانند تصاویر را تا فواصل طولانی‌تری (تا 500 متر) با استفاده از کابل کواکسیال RG59 منتقل کنند، در حالی که دوربین‌های IP برای فواصل طولانی‌تر به تجهیزاتی مانند سوییچ نیاز دارند. 
     
مزایای دوربین‌های AHD:
هزینه کمتر, نصب و راه اندازی ساده‌تر, سازگاری با دستگاه‌های DVR آنالوگ قدیمی, کیفیت تصویر مناسب برای بسیاری از کاربردها. 
 
مزایای دوربین‌های IP:
کیفیت تصویر بالاتر, امکانات هوشمند بیشتر, قابلیت زوم و جزئیات بیشتر در تصویر, قابلیت کنترل از راه دور, قابلیت توسعه و انعطاف پذیری بیشتر در شبکه. 
 
جمع بندی:
انتخاب بین دوربین IP و AHD به نیازها و بودجه شما بستگی دارد. اگر به دنبال کیفیت تصویر بالا، امکانات هوشمند و انعطاف پذیری بیشتر هستید، دوربین IP انتخاب مناسب‌تری است. اما اگر به دنبال یک سیستم نظارتی با هزینه کمتر و نصب آسان هستید، دوربین AHD می‌تواند گزینه خوبی باشد. 
دستگاه‌های DVR، NVR و XVR سه نوع دستگاه ضبط کننده تصویر در سیستم‌های دوربین مداربسته هستند که تفاوت اصلی آنها در نوع دوربین‌هایی است که پشتیبانی می‌کنند. DVR برای دوربین‌های آنالوگ، NVR برای دوربین‌های تحت شبکه (IP) و XVR که ترکیبی از این دو است و از هر دو نوع دوربین پشتیبانی می‌کند
 
DVR (Digital Video Recorder):
  • دستگاه ضبط کننده دیجیتال است که برای دوربین‌های آنالوگ (معمولی) استفاده می‌شود. 
     
  • از فرمت‌های ویدیویی مانند CVBS، TVI، CVI پشتیبانی می‌کند. 
     
  • کیفیت تصویر در این دستگاه‌ها معمولاً پایین‌تر از NVR است، زیرا تصاویر در خود دستگاه پردازش می‌شوند. 
     
NVR (Network Video Recorder):
  • دستگاه ضبط کننده تحت شبکه است که برای دوربین‌های IP طراحی شده است. 
     
  • می‌تواند تصاویر را با کیفیت بالاتر (تا 4K و بالاتر) ضبط و ذخیره کند. 
     
  • به دلیل ماهیت تحت شبکه‌ای، امکان دسترسی و مدیریت تصاویر از راه دور از طریق شبکه وجود دارد. 
     
XVR (Extended Video Recorder):
  • دستگاه ضبط کننده پیشرفته است که می‌تواند انواع دوربین‌های آنالوگ و IP را پشتیبانی کند. 
     
  • از فرمت‌های مختلفی مانند AHD، CVI، TVI، CVBS و IP پشتیبانی می‌کند. 
     
  • به عنوان یک دستگاه همه کاره برای انواع سیستم‌های نظارتی استفاده می‌شود. 
     
  • برای ارتقاء سیستم‌های قدیمی با دوربین‌های آنالوگ، گزینه مناسبی است.
    به طور خلاصه، اگر از دوربین‌های آنالوگ استفاده می‌کنید، DVR مناسب است. اگر از دوربین‌های IP استفاده می‌کنید، NVR بهترین گزینه است. اگر نیاز به پشتیبانی از هر دو نوع دوربین دارید، XVR یک انتخاب عالی است. 
تفاوت سوئیچ های POE با سوئیچ های معمولی

 سوئیچ‌های معمولی یا بدون POE به سوئیچ‌هایی گفته می شود که قادر به تامین کردن انرژی برق به وسیله کابل اترنت نخواهند بود.

این سوئیچ‌ها تنها می توانند برای ارسال کردن دیتا یا داده به دستگاه‌های دیگر به کار برده شوند. بنابراین برای آنکه بتوان به عملکرد دستگاه‌های POE دست پیدا کرد، باید بتوان در بین آن‌ها از تجهیزات منبع تغذیه مانند انژکتور POE استفاده کرد.

وظیفه مهمی که این انژکتورها به عهده دارند، این می‌باشد که با دریافت داده از کابل متصل به سوئیچ معمولی، انرژی الکتریکی را تامین کرده و داده‌ها و انرژی برق را در اختیار PD قرار می دهند. لازم است بدانید که در این حیطه، انژکتورهای میانی نیز به کابل نیاز دارند. برای سوئیچ POE تنها به کابل برق و یک کابل شبکه برای اتصال PD نیازمند خواهیم بود.

به این ترتیب PD به صورت مستقیم پورت سوئیچ گیگابیت را متصل می کند تا انتقال داده و منبع تغذیه فراهم شود. تفاوت اصلی بین این دو سوئیچ، به قابلیت‌های دسترسی آن‌ها باز می گردد. به این صورت که سوئیچ معمولی برای تامین کردن برق نمی تواند از اترنت استفاده کند. همچنین این سوئیچ می تواند اتصال انژکتور POE یا تقسیم‌کننده POE را فعال کند.

مزایای سوئیچ شبکه POE

استفاده از سوئیچ شبکه POE دارای مزیت های زیادی است که باعث شده کاربران زیادی از آن استفاده کنند. به این ترتیب از جمله مزایایی که این سوئیچ در اختیار شما قرار می دهد، می توان به موارد ذکر شده در زیر اشاره کرد:

  • تامین ایمنی بالا چرا که این سوئیچ هوشمند می‌باشد و از تجهیزات شبکه در برابر نوسانات برق و کابل‌کشی برق محافظت می کند.
  • مقاس‌پذیری این سوئیچ به صورتی می‌باشد که قدرت و امکاناتی که شبکه فراهم می کند، امکان نصب، راه‌اندازی و گسترش شبکه ارتباطی را بسیار آسان خواهد کرد.
  • به جای آنکه در شبکه از تعداد زیادی آداپتور برق استفاده شود، POE از یک منبع تغذیه متمرکز و واحد به تامین نیاز تجهیزات موجود می پردازد که با استانداردهای جهانی سازگار می‌باشد. همچنین در آن می توان از یک منبع اضطراری برای پشتیبان استفاده کرد که در صورت خارج کردن تجهیزات از مدار شبکه و یا راه‌اندازی مجدد، می توان آن‌ها را تحت کنترل درآورد.
  • انعطاف‌پذیری از دیگر مزایای سوئیچ POE می‌باشد که باعث می شود بدون ایجاد محدودیت برای آن توسط منبع برق، بتوان به راحتی از آن در هر مکانی استفاده کرد.